Lerik
rayonunun Siyov kəndində dünyaya göz açan Azad Muxtar oğlu
Bayramovun qəlbində vətənə məhəbbət, doğma
yurda sevgi lap uşaq yaşlarında yaranmışdı. Çünki o, əsl azərbaycanlı adət-ənənələri üzərində qurulan, milli təfəkkürə, milli
kökə malik bir ailədə tərbiyə almışdı. Sevib-sevilmək
arzusu ilə anamız Vətənə bağlansa da, yurdun dar gününə heç cür ürəyi dözmür. Milli
qüruru Azadı yurdumuzun azadlığı, ərazi
bütövlüyü uğrunda erməni
faşistlərinə qarşı mübarizəyə çəkib aparır.
Qanında
vətən eşqi, el sevgisi olan Azadı 1991-ci ildə ordu sıralartına çağırılır. Bu zaman onun 18 yaşı vardı. Ordu sıralarına
çağırılır. Əlinə silah alıb
döyüşə gedir. Füzuli rayonu ərazisində düşmənə qarşı qanlı
müharibəyə atılır. Mərdliklə vuruşur, bir-birindən ağır döyüş əməliyyatlarında fərqlənir.
Sərrast atıcılığı ilə həmişə erməni işğalçılarına
böyük itkilər verir. Həm də Azadın cəsurluğu, qorxmazlığı, vətənsevərliyi əsgər yoldaşlarında qələbəyə
inamını artırır. Azad döyüşdən-döyüşə atıldıqca vətən sevgisi ona yeni bir güc, qüvvə verir. İgid, cəsur Azərbaycan oğlu
torpaq keşiyində ayıq-sayıq dayanır, məqam
tapan kimi düşmənin axırına çıxır. 2 illik əsgəri
həyatında gərgin döyüş günlərinin sayı bilinmir. "Vətənin azadlığı
üçün qurban lazımdırsa, biri mən” devizi o dövrün vətənpərvər gəncləri
kimi Azadın da əsas şüarına çevrilir. Gənc Azad
göstərdiyi hünərlə əsl vətəndaş olaraq vətənini
canından artıq sevdiyini sübut edə bilir.
Azadın son döyüş yeri Füzulinin Qızılqaya yüksəkliyi
olur. 1993-cü ilin avqustun 14-də son döyüşdə misilsiz şücaətlər göstərir, düşmənə
qan qusdurub, əbədiyyət zirvəsinə ucalır. Onun 20 ilik şərəfli
ömür yolu Azərbaycan xalqının qəhrəmanlıq tarixinə yazılır. Siyov kənd
camaatı üçün Azad bir örnək, vətən
sevdalı əbədi xatirədir. Siyovlular yanılmayıb: Azad kimi qəhrəmanla fəxr etməyə dəyər.
Zəfər Orucoğlu,
Azərbaycan Jurnalistlər
Birliyinin
üzvü
