İqbal Ağazadə: "O toplantını cəmiyyət birlik mesajı kimi qəbul etmədi”
Hazırda ölkənin siyasi gündəmində bir sıra önəmli məsələ var. Bunlardan ən aktualı bələdiyyə seçkiləridir. Son günlər müzakirə olunan əsas
siyasi hadisələrdən biri də müxalifətin birliyi istiqamətində göstərilən
təşəbbüslərdir. Dağlıq Qarabağ münaqişəsinin
həlli ilə bağlı danışıqlar, müzakirələr də intensivləşib.
Bu və digər məsələlərlə bağlı suallarımızı Ümid
Partiyasının sədri İqbal Ağazadə
cavablandırdı.
-İqbal
bəy, bələdiyyə seçkilərinə ən aktiv hazırlaşan
təşkilatlardan biri rəhbərlik
etdiyiniz partiyadır. Seçkilərdə iştirak
partiyalara nə qazandırır?
-Hesab
edirəm ki, bu seçkidə ən aktiv olan birinci partiyayıq. Çünki müxalif düşərgədə bizdən başqa o sayda
namizədlə proseslərə qatılan heç bir təşkilat
yoxdur. Biz 800-dən yuxarı subyektlə,
1500-dən çox namizədlə seçkilərdə iştirak edirik. Seçki bizim üçün iki tərəfdən
çox vacib amildir. Birincisi, təşkilat yenidən özünü formalaşdırır, hər seçkidə
partiya toparlanır, strukturlarına əl
gəzdirir, belə demək mümkündürsə, silkələnir. İkincisi
isə seçkidə seçici ilə ünsiyyət qurmaq imkanı əldə
edirik. Seçiciyə kim olduğumuzu, nə
istədiyimizi, ən ucqar kənddə belə namizədimizin olduğunu,
partiyanın geniş spektri əhatə etdiyi barədə məlumat veririk.
İmkanımız olacaqsa, seçki platformamızı çatdıracağıq,
partiyanın plakatlarını bütün məntəqələrin müəyyən etdiyi
lövhələrdə vuracağıq. Ona görə də seçki
bizim üçün vazkeçilməz məsələdir. Digər tərəfdən hakimiyyətə gəlməyin yeganə
yolunu seçki hesab edirik. Bələdiyyə seçkiləri mahiyyət etibarı ilə böyük seçki deyil. Çünki bələdiyyələrin statusu
olduqca aşağıdır. İri şəhərlərdə bələdiyyə, bələdiyyə məclisləri yoxdur.
Bələdiyyələrin real səlahiyyətləri olduqca aşağıdır, demək olar ki, icra
stukturlarında tam formada asılıdır. Yarı ciddi, yarı zarafat
olaraq bir dəfə qeyd etmişəm ki, bir qəbir yerindən başqa heç bir məsələyə
bələdiyyə özbaşına münasibət bildirə bilmir. Bələdiyyə seçkiləri balaca
kampaniya olsa da, iri seçkilərə hazırlıq məhz buradan başlayır. Bələdiyyə həm də böyük spektrı əhatə edir və adamlarla ünsiyyət imkanı verir.
-Seçkilərdə
iştirak etməməyə niyə qarşısız?
-Əvvəla onu
deyim ki, seçkidə iştirak etməməyə qarşı deyiləm. Sadəcə, bunu prinsip olaraq
doğru hesab etmirəm. Qarşı
hesab etdiyim məsələ, hər bir partiyanın öz işidir. Amma cəmiyyət
təkcə bizim partiyadan ibarət deyil. Bizim partiya da ictimai rəyi
formalaşdıran tək partiya deyil. Digər müxalif partiyalar da ən azı hakimiyyətdən narazı
elektoratın rəyini formalaşdırır. Onun proseslərə hansı dinamikada qoşulacağını təsbit edən siyasi xətt
yürdür. Təəssüf ki, mütləq əksəriyyət seçkidə iştirak etmədiyi üçün dinamika
zəifləyir. Onlar dinamikanın artmasının qarşısını
alırlar. Seçki dinamikası zəifləyəndə isə seçici ilə
ünsiyyətimiz, verdiyimiz mesajların sayı olduqca aşağı olur.
Seçici bu mesajları qəbul etmək imkanlarından sanki özünü bir qədər təcrid edir. Ona görə də onların seçkiyə qatılmamasını hər
dəfə də bir qədər ictimai qınaq kimi qeyd etmişəm.
Hər bir partiya bu məsələdə müstəqildir, özü qərar verə bilər. Amma məhz bu
dinamiklik nöqteyi nəzərindən cəmiyyətə müsbət ab-hava vermədiklərinin fərqindəyəm.
-Bələdiyyə
seçkilərində nəzərdə tutduğunuz nəticəyə
nail olsanız partiyanız nə qazanacaq?
-Partiya
bələdiyyə seçkilərində iştirak edib yer qazanan üzvlərimiz həm də partiyanın işində aktiv yer alırlar.
Vətəndaşlarla ünsiyyətdə olurlar, üstəgəl partiyanın strukturları seçilmiş adamların təqribi siyahısını bilir, onlarla işləyir. Seçkinin necə olmasının müasir texnologiyasını onlar gələcək
parlament və bələdiyyə seçkilərində namizədlərə kömək, seçicini inandırmaq və arxalarınca aparmaq prinsiplərini
ortaya qoya bilər.
-Siyasi
institutların zəif
olması nə ilə bağlıdır?
Burada seçkilərəi boykot etməyin rolu varmı?
-Hakimiyyətin
siyasi institutlara yanaşması doğru deyil. 2002-ci ilin 24 avqustunda keçirilən
referendumda Konstitusioyaya edilmiş düzəlişləri ilə proporsional seçki sistemi
ləğv edildi. Bu siyasi institutların cəmiyyətdəki
yerini zəiflətməyə hesablanmış addım idi. İnsanlar siyasi
institutlar vasitəsilə bələdiyyə, parlament və prezident
seçkilərində iştirakın mənasız olduğunu düşündülər.
Adamlarda belə bir təfəkkür formalaşdı ki, partiya üzvü kimi seçkiyə
getməkdənsə, majoritar qaydada getmək yaxşıdır. Onsuz da partiyanın
olub-olmaması heç bir əhəmiyyət kəsb etmir. Hakimiyyət bu istiqamətdə də bəlli
bir xətt yürütdü. Parlamentdə 40-45, bəzən də daha artıq bitərəf
deyilən deputat anlayışını ortaya atdı. Çoxluq
iqtidarda, ikinci bitərəflərdə, azlıq isə digər partiya mənsubu parlamentdə təmsil olundu. İnsanlar da düşündü ki, nədən mən müxalif siyasi partiyada
olum? Əgər bitərəf seçilmək mümkündürsə, parlamentdə onun nümunələri var, hətta
bitərəf olaraq prezident seçkilərində namizəd olmaq olarsa, bitərəf olaraq MSK
və dairələrdə nümayəndə yerləşdirə bilirəmsə, niyə siyasi institut seçim, həm
də üzərimə müxalif bir yük, hakimiyyətin basqısını,
repressiya götürüm? Ona görə də adamlar geri çəkildi və
hakimiyyət bu yolla siyasi institutları zəiflətdi.
Ona görə də cəmiyyətdə siyasi institutların
yeri azdır. Siyasi təzyiqlər, repressiyalar, həbs təhlükəsi, işdən
qovulmalar, mühacirətə getmələr də siyasi institutları zəiflədən
amillərdən biri oldu.
-Seçki,
yoxsa razılaşdırılmamış aksiyalar... Hazırkı durum üçün hansı
daha effektiv yoldur?
-Hər
bir partiyanın özünün mövqeyi var və bunda haqlıdır. Çünki o qədər partiya üzvləri qəbul edir.
Partiya qərarlarını kənardan
müdaxilə ilə kimsə tənzimləyə bilməz. O qrupda, partiyada, xətdə cəmləşən
insanlar hansı qərarı
verirlərsə, ondan haqlıdır.
Yetər ki, tələbləri, addımları
qanunamüvafiq olsun.
-Müxalifətin
birləşməsi məsələsi demək olar ki, bütün zamanların ən
aktual müzakirə mövzusudur. Sizcə, müxalifət niyə birləşə bilmir?
-Əslində,
müxalifətin birləşməsi anormal bir şeydir. Demokratik cəmiyyət olanda müxalifət
niyə birləşsin ki? Partiyalar birləşmək üçün yaranmayıb.
Ortaq kabinet yara bilərlər, səs çoxluğu, maraqlar təmin olunar. Bütün anormal
cəmiyyətlərdə, qanunauyğunluqlarla inkişaf etməyən
cəmiyyətlərin hamısında müxalifətin
birləşməsi aktual olur ki, daha çox sayla, insanlar qeyri-demokratikliyin
qarşısına bir sədd çəkə bilsin. Azərbaycan cəmiyyəti ona görə müxalifətin
birləşməsini hər zaman aktuallaşdırır.
-Müsavat
Partiyasının təşəbbüsü ilə keçirilən toplantıya
siz də dəvət almayanlardansız.
Sizi niyə çağırmamışdılar?
-Məni
dəvət etmək onların görəvi deyildi.
Məni dəvət etmək görəvi olmayan insanları buna
görə nə ittiham etmək, nə də alqışlamaq
fikrim yoxdur. Adamlar o insanlarla müzakirə keçirmək
istəyirdilər. Siz məndən müsahibə alırsınız, sizi ittiham
edə bilmərəm ki, niyə başqasından müsahibə almırsınız
və ya alırsınız. Azərbaycanın taleyi məsələsinə kiminsə bir arada oturması, müzakirə etməsindən çox seçicinin rəyi sonda qiymət
verəcək. Biz ona arxayınıq. Seçicinin rəyinə
güvənirik ki, ilk demokratik fürsət Azərbaycanda ilk Ümid hakimiyyətini
yaradacaq.
-Ümumiyyətlə,
həmin toplantını birlik mesajı kimi qəbul etmək
olarmı?
-Yox.
Əvvəla siyasi institutlarla ictimai-siyasi nüfuzu olan
insanların birliyini əldə etmək mümkün deyil.
Mehman Əliyev, Hikmət Hacızadə, Əli İnsanov və digərləri bir siyasi institut, partiya,
təşkilatla hansı formada birlik yarada bilər ki? Bu birliyin konturları nə olacaq?
Onlar
fəaliyyətlərini necə koordinasiya edəcəklər? Məsuliyyətləri fərqli olan adamlar
necə bir yerdə otura bilər? Bir Müsavat Partiyasının
başqanı ilə ictimai-siyasi ekspert qismində çıxış edən adamın məsuliyyətləri
tamamilə fərqlidir. Ona görə də həmin toplantını
birlik mesajı kimi qəbul etmədim. Cəmiyyət də bu cür qəbul etmədi.
-Partiyalararası inteqrasiya necə,
mümkündürmü?
-Demokratiya
üzərindən hər şey mümkündür. Demokratikləşmək istiqamətində hər şey etmək, hər
danışığa getmək olar. Danışıq masasında da əyləşmək lazımdır,
müzakirə etmək də lazımdır.
Amma bloklaşma, vahid namizəd artıq fərqli
şeylərdir.
-Gündəmi
zəbt edən mühacir qalmaqalına münasibətiniz
necədir? Təkcə Müsavat Partiyası bu prosesdə
var, yoxsa...?
-Heç bir
partiyanın hüquqi və ya qeyri-hüquqi addımlarını müzakirə etmək fikrində deyiləm. Çünki
onlar cəmiyyəti bütövlükdə əhatə etmirlər. Bu, bəlli bir qrup üçündür.
Etdikləri qeyri-qanunidirsə, hüquq, qeyri-mənəvidirsə, partiya cavab verəcək.
-Azərbaycanla
Avropa Birliyi arasında imzalanması deyilən
tərəfdaşlıq sazişinə digər müxalif nümayəndələrindən fərqli münasibət
sərgilədiniz. Sazişin Azərbaycan üçün vacib olduğunu
bildirdiniz. Amma məlum olduğu
kimi, sənəd imzalanmadı və
hazırda bu məsələ gündəmdə deyil. Bu
sənəd niyə vacibdir və imzalanması niyə yubadılır?
-Biz
Avropaya inteqrasiya etməyi bacarmalıyıq.
Biz Avropaya ona görə inteqrasiya edirik ki, cəmiyyətimiz daha yaxşı
yaşasın, bütöv olsun. İnsanlarımız daha güvənli hüquqi və sosial sistemdə
yaşasın. Amma Avropa Şurasına daxil olmaq "Ermənistan-Azərbaycan münaqişəsini
istisnasız halda sülh yolu ilə həll
edəcəyik” kimi bəyanatlara və öhdəliklərə imza atmadan baş verməlidir. Avropa
və digər strukturların hamısına birmənalı şəkildə aydın deyilməlidir
ki, biz torpaqlarımızdan vaz keçməyəcəyik.
-Qarabağ münaqişəsi ilə bağlı
son proseslər nə vəd edir?
-Bizə heç
bir şey vəd etmir. Bizə vəd olunan bir şey var, torpaqları işğaldan azad edə
biləcək hakimiyyət formalaşdırmaq. Bu birmənalıdır.
Azərbaycanın ən ucqar
nöqtəsindən, Zəngilandan tutmuş Gədəbəyə qədər işğal olunmuş ərazilər qaytarılacaq. Orada bu gün 100 min adam yaşayır. Orada 1 milyon adam yaşasa
belə, 10 milyonluq Azərbaycan xalqının 5 milyonu qırılsa belə, o torpaqları heç kimə verməyəcəyik. Bu gün Paşinyan hər gün Dağlıq Qarabağla bağlı müxtəlif bəyanat verir. 1997-ci ilin noyabrında
Ter- Petrosyan istefa verərkən verdiyi bəyanatı onlara xatırladıram: Unutmayın, o şeyi ki, bu gün sizə
təklif edirlər, götürmürsüz, bir gün yalvaracaqsız. Bir
gün Paşinyan və onun yerinə gələcək hər kimsə o və Dağlıq Qarabağda və Ermənistanda yaşayan əhali
Azərbaycanla sülh müqaviləsi bağlamaq, atəşkəsi
saxlamaq, müharibə etməmək, düşmənçiliyi dərinləşdirməmək üçün yalvaracaqlar.
Bəlkə onda çox gec olacaq, bu gün onu düşünsünlər.
Vilayət
Muxtar